Η Τεχνητή Λίμνη Πολυφύτου διαμορφώθηκε κατά τη δεκαετία του ’70 (1975), μετά από την κατασκευή του Υδροηλεκτρικού Σταθμού (ΥΗΣ) Πολυφύτου. Καλύπτει επιφάνεια 74 km2 (κατακλυζόμενη) και δέχεται κυρίως τα νερά του ποταμού Αλιάκμονα, καθώς και ορισμένων χειμάρρων, από λεκάνη απορροής συνολικής έκτασης 5.360 km2. Οι μεταβολές της στάθμης του νερού, είναι της τάξης των 15μέτρων. Η Λίμνη ανήκει στη ΔΕΗ. Μολαταύτα έχει παραχωρηθεί στους κατοίκους των γύρω περιοχών, για αλιευτική και οικοτουριστική εκμετάλλευση.

Έχει γίνει καταγραφή 17 ειδών ψαριού του γλυκού νερού, ενώ στο Δέλτα του ποταμού Αλιάκμονα απαντώνται και πολλά ευρύαλα είδη. Η περιοχή του Ταμιευτήρα του Αλιάκμονα, αποτελεί ένα σημαντικό βιότοπο για τα αρπακτικά πουλιά, προμηθεύοντάς τα με τροφή, φώλιασμα και καταφύγιο. Η περιοχή χρησιμοποιείται επιπλέον και από μεταναστευτικά είδη, σαν χειμερινό καταφύγιο. Αναφέρονται αρκετά είδη ερπετοπανίδας, ενώ σε ότι αφορά την πανίδα των θηλαστικών στη Λίμνη και γύρω από αυτήν, έχουν αναφερθεί 10 διαφορετικά είδη.

Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες τεχνητές λίμνες της Ελλάδας, στην οποία πρόσφατα κατασκευάστηκε ένα σύγχρονο πλωτό λιμάνι. Το πρόγραμμα προωθήθηκε μέσω της Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία προϋποθέσεων για την ανάπτυξη οικοτουριστικών, ναυταθλητικών και αλιευτικών δραστηριοτήτων στην περιοχή. Το πολυχρηστικό λιμάνι, δημιουργήθηκε με τη μέθοδο των «ασυνεχών πλωτών προβλητών βαρέος τύπου».

Πηγή: Δήμος Σερβίων – Βελβεντού